Kentten köye bir yol var.

Köy, toprak, tarım,  buğday, koyun, kuzu  deyince içinde bir şeyler hissetmeyen, kalbi  titremeyen var mı? 

Kentte oturan (çoğu köy kökenli bile olsa) kent insanı köyü neden  unuttu öyleyse?  

Köyüm derken kalbiniz titriyorsa köy ürünlerini, topraktan katkısız gelen yerel tarımsal üretimi desteklemek için neyi  bekliyorsunuz? 

Köylümüzün elinde yetişen ürün  köyden köye değişse de  nohut, kuru fasulye, kuru biber, kuru bamya gibi ürünler var. Hala kavun bitmedi. Cennet elması yeni toplanıyor. Kırmızı biberden salçaya pek çok mamül de bol miktarda bulunuyor.  

Kendi köyünüze veya yakın bir köye gidin.  Gözünüz göre göre içinize sine sine kışlık alışverişinizi yapın.  Kim ne üretti bilemeyiz diyorsanız üretici köylerde kurulan kadın kooperatiflerine ulaşın. Aradığınız tüm ürünleri bulabilirsiniz. 

Çoğu kişi köy ürününü nedense pahalı buluyor.  Onlar fabrikasyon üretim yapmıyor, Ürünlerin çoğu küçük aile işletmelerinden alınıyor. Dev bir üretim tesisi ile karsilaştırılmaları hiç de doğru değil.  Unutulmamalı ki o kooperatifler ve köylerdeki üreticilerde yaşam mücadelesi  veriyor. Çocuklarını okutuyor. Bir de  ucuz ürünlerdeki hileleri de unutmamak gerek. 

Her hafta sonu farkli  ilçelerimizde, köylerimizde yörük şenlikleri, yerel ürünler festivalleri düzenleniyor.  Denizlimiz surekli  köylerinden gelen köy  ürünleri ile buluştu. Üreticilere katkı sağlayan festivallerin her ilçemizde düzenlenmesi,  aralıklı olarak  il merkezinde de her ilçenin sırayla  köy ürünleri festivalleri düzenlemesi kent insanının aracısız köy ürünlerine ulaşmasını sağlayacak ve kırsalın gelirini artıracaktır.  

Köy insanımız için, tarımsal üretime  destek için, sağlıklı gıdaya ulaşmak için kentten köye bir yol var. Acıpayam'da kavun, Kale'de biber, Çal'da üzüm, pekmez, Honaz'da cennet elması, Çivril'de elma, zeytinden salçaya, reçele her yerden bereket fışkırıyor,  ürünler say say bitmez. 

 Haydi düşelim  yola...

Doç. Dr. Devrim Alkaya 
İnş.Yük.Müh. & Kamu Yöneticisi & Tarımcı