DEĞER VERMEKTE Kİ MUAZZAMLIK!

Olur, her birimiz, ekseriyetle düşünmüşüzdür, değer veriyorum da o da beni değerli görüyor mu diye ya da değerli görüyorsa neden göstermiyor, neden görmüyorum! İnsanız, doğaldır ki değer verip değer verdiklerimizden değer görmek isteriz. İnsanın sadece insanla da değil neredeyse tüm canlılarla bağları bu temel bakış açısına göre şekil alır, şekillenir. Önemsediğimizce önemsenmek, değer verdiğimizce değerli görülmek, öncelikli gördüğümüzce öncelikli gördükleri arasında olmak, insan olarak yapımız böyle, fıtratımız, formatımız böyle değil mi? Yaşarken bilgi ve bilinç seviyemizin yükselmesi için gayret eder mücadele verirsek doğal akış, doğal sonuç budur. Değerli olana değer vermek de değerli olmanın önemli adımlarındandır. Ego sahibi, kibir sahibi insanları benimsemesek, beğenmesek de bilinçaltımızda saklı duran egomuzu ve kibrimizi beslemek zorundayız. Değer vermek ve değer görmek beklentisi üzerine literatürde çok uygun bir yaşanmışlık, anekdot buldum.
. .
Meşhur piyanist “Arthur Rubinstein” konserlerinden birinde küçük bir kızın hatıra defterini imzalamakta tereddüt ediyormuş.
Ellerinin çok yorulmuş olduğunu ileri sürerek, küçük kızı başından savmaya çalışmış..
Kız, tereddüt etmeden şöyle demiş:
"Ellerinizin ne kadar yorgun olduğunu biliyorum ama inanın benim ellerimde, sizinkiler kadar yorgun..."Arthur Rubinstein” anlayamamış ve nedenini sormuş küçük kıza; 
"Alkışlamaktan.." demiş küçük kız.
Karşınızdaki size değer veriyorsa eğer, siz de ona değer vermekten hiç korkmayın.
Ama onun değer sıralamasında alttaysanız boşa kürek çektiğinizi de unutmayın...
. .
Felsefi bir konuyu aktarmaya çalışırken yanlış bir yönlendirmenin de tetikleyicisi olmak istemem açıkçası. Değer vermek ve değer görmek isteği, beklentisi doğrudur ama birebir eşleşme, aynı düstur aynı tavır, aynı süreç, aynı tarz gibi kısıtlayıcı bir diretkenlik doğru değildir. İnsanların farklı farklı karakterleri olduğu gibi yaşamları boyunca karakterleri üzerine inşa ettikleri kişilikleri de farklıdır. İnsanın değerli olduğunu anlama şekli ve değer verdiğini gösterme şekli de doğaldır ki farklılıklar taşır. Farklılıklara rağmen görüp algılayabilmek insan olup insan kalmaktaki mücadelemizin birkaç basamak yol kat ettiğinin en güzel örneğidir.