Siyah önlüğüm ve üstünde hilali andıran beyaz yakalı kıyafetim, bir elimde sıkıca kavradığım okul çantam ile ilimizin cumhuriyetle yaşıt ve en köklü eğitim kurumu olma özelliğine sahip dönemin usta taş oymacıları tarafından yapılan, kesme taşlarla örülü iki kattan oluşan Adıyaman Cumhuriyet İlköğretim okuluna babam beni kayıt ettirdi, kayıt işlemlerim biter bitmez babam ile birlikte soluğu öğretmenimin yanında aldık babam öğretmenime hocam oğlumu size teslim ediyorum eti senin kemiği benim sanırsın babam beni kasap çırağı olarak kasap dükkanına teslim etmiş gibi hey Allahım…
Nedense insan ömründe ilkleri kolay kolay unutamaz, bende ilk öğretmenim Sevim Semiz’i, sonrasında rahmetle andığım okuduğum dönemde yılın öğretmeni seçilen Abdulkadir Yaşar’ı ve ilkokuldaki sınıf arkadaşlarımı hiç unutamadım üzerinden uzun yıllar geçse de insanın hafızası sürekli taze kalıyor, evet unutamadım silgi, kalem, tebeşir ve sınıfımın kendine has kokusunu, ilk defter ve kitaplarımı, duvarda asılı 4 mevsim şemasını, bizim duvarlara çizdiğimiz birbirinden farklı resimler ile sınıfımın camına asılı küçük Atatürk ve Türk bayraklı süslemeleri, teneffüslerde koridora yığılan kalabalık içerisinde birinci katta olan kantine halka simit ve tatlı almak için gösterdiğim çabayı, ders saatlerini bildiren hani hababam filmindeki Adile Naşit’in çaldığı el çanı zili unutamadım, size çocukluğumuza dönelim deseler ilk akla gelen ilkokul yılları da değil midir zaten…
Temiz bir öğrenciydim annem öyle der, yaramazlıklarım da vardı tabi hiç unutmam bir defasında sınıf arkadaşımla kavgaya tutuştuk dişi kırıldı çok üzülmüştüm, halen bir araya gelir ve gülüşürüz…
Aktif yaşantım simsiyah önlüğümün içinden çıktıktan sonra farklı bir hal aldı, melek giysisi gibi duruyordu üstümde, tek tip giyinirdik kim fakir kim zengin belli değildi, kara zeytin gibi dizilirdik yan yana ışığa kaçan kelebekler gibiydik, meğer ne çok özlemişim sevgilerin, gülmelerin arkadaşlıkların en samimi en içten yaşanılan yıllarını…
Kıssadan hisseye sizlerde bir çağrışım yaptıysam ne mutlu bana hala rastlaşıyorsanız sınıf arkadaşlarınızla eskiyi anıp bir araya gelmeniz ümidiyle…
Necip AYDIN
